Zo, dat is lang geleden zeg. Ja, dat komt zo. De afgelopen weken was is sprake van kerstgebeuren en andere zaken. Hierdoor kwam het HH-gewandel enigszins op de achtergrond. Maar dat verandert op zich niets aan het verlangen tot het uitvoeren van wandelingen.
Hoewel wij steevast blijven ontkennen, dat het doel van onze wandelingen horecabezoek is, geven we toe dat in er wel regelmatig ter afsluiting de zaken worden heroverwogen, besproken en afgerond onder het genot van teen en tander in een horecaf of iets dergelijks. HH had, toen hij ooit eens jarig was geworden, een boekje gekregen met een aantal wandelbeschrijvingen, waarbij aan het eind een drink/eetgelegenheid werd aangedaan. U voelt hem waarschijnlijk al aankomen. Het boekje is niet voor niets uit- en gegeven, want de HH hebben geheel vrijwillig van het aangebodene gebruik gemaakt. Immers, er lag ook nog een treinticket op gebruik te wachten. Bij de een wat makkelijker te vinden dan bij de ander, maar om 10.22 uur namen de HH gezamenlijk de trein naar Santpoort-Noord om daar vandaan naar Haarlem te lopen. En dat dan volgens dit plan: Kroeglopers .Onderweg bleken we een keer of wat in een hoestcoupé te zitten. Weer eens iets anders als een stiltecoupé. Op het station te Haarlem leerden we, dat ze uit elkaar gaan, althans volgens de mevrouw aan de telefoon. Dit werd overigens geheel overschaduwd door de eerste ontmoeting onzerzijds met een urinevanger. De HH maken best wel eens iets mee. Vlak daarna stonden we dan in Santpoort. Zo, gelijk aan het begin maar even wat eigen inbreng, dat hebben we dat maar gehad. Binnen vijf minuten weer op het rechte pad. Dat leverde dan wel een ietwat ongemakkelijke eerste ontmoeting met een drietal vrouwwezens op.

 Het landhuis van Duin en Kruidberg maakte een hoop goed. Jammer van al die kunstwerken, die de aandacht van het kasteelgebouw probeerden af te leiden. Ook jammer was de tweede ongemakkelijke ontmoeting met het eerder genoemde drietal. We werden gesommeerd stil te zijn, want er stond ergens een ree. Ten eerste zijn de HH best zelf in staat in te schatten wanneer stilte geboden is en ten tweede waren het twee reeën. Verdere last hebben we noch van de reeën noch van die anderen gehad. Iets verderop zagen we nog wat loslopende Poolse Paardjes en een kudde Schotse Hooglanders. Veel meer loslopend rustig wild kwam niet op ons pad. Na wat ruiterpadenoversteken stonden we dan plotseling oog in oog met de duinen van Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Voor de komende pakweg 12 km. onze gastvrouwe. Een indrukwekkend stuk natuur met stijgingen en dalingen, vele uitkijkpunten, vennen (of meren zoals sommigen zeggen) en een enkele andere bezoeker.Bij het Eilandje staken we de weg over. Gelukkig waren we gewaarschuwd voor zwaar transport. Zonder kleerscheuren bereikten we de overkant.

Van het bankje bij het Vogelmeer (aangeboden namens Marianne Vet 2014) maakten we dankbaar gebruik om onze boterhammen en broodjes op te peuzelen.  Nog een slokje water en de neuzen weer in de wind. Want het waaide behoorlijk. Na vele keren oh en ah gezegd te hebben kwamen we bij 't Wed. HH hoopte daar in een toiletruimte afscheid te kunnen nemen van een hoeveelheid koffie. Helaas, in de wintermaanden verwachtte men niet, dat iemand dat zou willen of kunnen. De parkeerplaats bij het bezoekerscentrum en de daar achter gelegen weg overgestoken. Hoewel borden ons vrijwel direct te kennen gaven wederom over te moeten steken, negeerden de HH die aanwijzing en volgden gewoon de Wisentroute. Aangekomen bij het moerasgebeid van Middenduin staken we het brugje over en waaiden we enigszins uit ons hempje. Figuurlijk dan. De aanblik van zoveel water deed HH toch wel erg verlangen naar afwatering. Zodoende. HF volgde het voorbeeld en zo kon het zijn dat de HH een stuk lichtvoetiger onder het spoor doorliepen. Oh, een voormalige ijskelder dacht HF. Nee, die komt nog, liet HH terecht weten. De wel-ijskelder beschikte over twee ingangen; eentje afgesloten en eentje niet. Daar tegenover waren diverse lieden bezig met de walkant te ontdoen van overbodig struikgewas. En dan loop je ineens in Overveen. Wist u dat men daar onderscheid maakt tussen kano's en vaartuigen? En dat daar nog een echte plannensmederij is? Ook zegt men te beschikken over sub-tropische huiskuren en geneesmiddelen(giftvrij). Zo, dan zijn we nu in Haarlem. Maar alvorens de Jopen-brouwerij te bezoeken moest HH nog even wat hondenpoep uit het profiel van zijn wandelschoen zien kwijt te raken.

Na een geslaagde poging daartoe (en een ongeslaagde poging om in de Brouwersgracht te vallen) kregen we zicht op het zojuist genoemde etablissement en stapten kloek naar binnen. Heerlijk onderuitgezakt in een leren fauteuil genoten we van Jopen Bierbitterballen, Koyt, Trinitas, Stout, Bok, Mooie Nel en het prachtige interieur. Nog even een korte wandeling naar het station en vervolgens een voorspoedige terugreis. We willen deze wandeling aanraden aan een ieder, ook hen die niet graag in een (voormalige) kerk komen.