De HH bleken in Eijsden de slaap te kunnen vatten, zodat de volgende ochtend er sprake was van enige uitgerustheid. Ria liet weten, dat ook zij, dankzij of ondanks de HH-aanwezigheid in diepe rust was geweest. Jules had als gewoonlijk geslapen. Zodoende konden we, onder begeleiding van klassieke muziekklanken, aan het overheerlijke en uitgebreide ontbijt beginnen. Koffie voor HH en thee voor HF overgoten het aangeboden brood en beleg. Nadat Jules ons de weg naar de Super(markt) had uitgelegd, werd afscheid genomen. Een kort bezoek aan die instelling en voorwaarts naar de grenspaal bij de Maas.
Dat bleek achteraf de enige op onze trip. Via het kasteel, dat Eijsden rijk is, begon de reis naar Epen. Eerst wat stedelijke dingen, zoals een treinhalte en een Fiat-garage met slechts BMW-voertuigen, maar na Mariadorp kregen we al snel een stijgend voetpad tussen weilanden en bospartijen. Bij Libeek deden we een eigen inbreng. Vlak voor Mheer smeltten we weer samen met de bedoelde route.
Mheer is een uitstekende plaats om even een koffiebreak in te lassen; zeker als de wielervereniging op het punt staat om te vertrekken. We lieten ons door de uitbaatster des horecaas overhalen tot nuttigen van naa haar zeggen overheerlijke aardbeienvlaai. Ze had niet gejokt. Even een blik op de kasteelboerderij van Mheer en toen op naar Noorbeek. De afdaling daar naartoe was een vrij lange. De klim in tegenovergestelde richting was voor de ons tegemoetkomende dames niet echt een plezierig uitje, liet men ons weten.
Na Noorbeek werden we geacht richting Slenaken te gaan, want dat ligt op de route. De Schimmelligerweg gaat over in de Kwakhaag en beiden zijn zandpad over een plateau. In de buurt van Slenaken gaf HH aan een mevrouw uitleg omtrent een fotografie-actie van HF. De ontmoeting daarna met enkele koekalveren is legendarisch geworden, zodat we eigenlijk ongemerkt Slenaken binnendrongen.
Herkenning onzerzijds alom en bij de bushalte maakten we gebruik van het zitbankje om op gepaste wijze in de inmiddels aangeschoven zonneschijn de lunch te gebruiken. Je ziet van alles voorbijkomen, maar de huifkar getrokken door een tractor is en blijft natuurlijk een lust voor het oog. Zouden we klaar zijn voor het volgende doel zijnde Epen? Het antwoord afwachten had geen zin en zodoende een fikse klim met een geweldig mooi uitzicht; niet in het minst door de combinatie van glooiende natuur en zonovergieting. Ging het nu dan via de kortste weg naar Epen? Nee, natuurlijk niet. Zowel het Onderste- als het Bovenstebos moest met een bezoek worden vereerd. Ja, en als je dan deze laatste uitkomt is het uitzicht geweldig (zie foto bovenaan). Aangezien we de nacht in Epen gingen doorbrengen en we redelijk vies zijn van doublures tijdens een route, gingen we bij Kuttingen richting Plaat.
Daarna aan de Terpoortenweg bij de Smidse vonden het even welletjes en gingen na een wandeling van ruim 27 km., met de schoenen uit, genieten van allerlei voorbijrijdende oldtimers. En niet te vergeten van Erdinger Weizen en Val-Dieu Blond. De huisgemaakte bitterballen waren erg smakelijk, maar ons inziens voorzien van een iets te veel huis. De vulling is namelijk van een zeer compacte substantie; wellicht voegt men ietwat metselspecie toe. Maar volop genieten was het. Daarna werd het tijd om de slaapgelegenheid op te zoeken. Hiertoe dienden we alleen nog maar even naar de Gulperweg te lopen. Dus schoenen weer aan en hoepla. De weg er naartoe is tamelijk omhoog, maar ach, we hadden net brandstof ingenomen. Aangekomen bij B&B Valkenberg (ook via Vrienden op de Fiets) drukte HH op 1 van de 2 deurbellen. Geen reactie. Dan numero 2 proberen. We hoorden wat geluiden en verwachtten Marianne, onze gastvrouw, te mogen aanschouwen. Dat gebeurde nu nog niet. Frank (door sommigen ook wel pater genoemd) deed open en al snel werd duidelijk dat hij niet een mede-eigenaar o.i.d. was, maar een mede-overnachter. Van binnenlaten had hij geen kaas gegeten. Telefooncontact met Marianne leerde ons de weg naar de sleutel en even later stonden we toch binnen. Zijzelf zou later op de avond ten tonele verschijnen.
Inmiddels hadden zich nog 2 Krijtpadwandelaars van vrouwelijke hoedanigheid gemeld. Gevijven deden we thee, koffie en nog wat, totdat de HH hun inmiddels toch weer hongerige buiken wensten te gaan vullen. Om 19.57 uur stonden we bij het pannenkoekenhuis, dat om 20.00 uur de keuken sloot. Na rijp beraad kozen we voor de Kroon (HH logeerde daar ooit) en hun dagmenu twee. Een aangenaam maal en een elders biertje later namen we de bus terug omhoog. In de Valkenberg was rust ingetreden. Voor het eerst in onze carriëre gingen de HH gezamelijk op enen kamer slapen. De dag van vandaag was ook weer geweldig. Morgen verder dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten