Ontkennen helpt niet: ook de HH hebben bepaalde gewoontes. Maar verschillen ze daarin dan veel van de rest van de mensheid? Welnee. Daarom ook deze week: wandelen. Wat er aan vooraf ging? Tot nu toe zo'n slordige 380 door de HH beschreven en een aantal vage herinneringenwandelingen. Heel veel daarvan in ons eigen kikkerlandje, maar eigenlijk gaan we het liefst de grens over om bij onze Zuiderburen het wandelhart te plezieren.
Eén van de redenen daarvoor is, dat ze een geweldig wandelnetwerk hebben genaamd wandelknooppunt.be. Onder andere vorige week maakten we daar gebruik van en ook deze keer had HH een fraai geheel in elkaar geflanst. Om bij het beginpunt te komen, is het dan handig om een auto te benutten. Daar waar HH een aantal weken gedwongen afscheid nam van een Zweed en overstapte op een Fransoos, vond HF het welletjes met zijn Fransoos en verwisselde die voor een andere Fransoos. Zodoende is er nu sprake van Fransoos R. bij beide HH. Onderweg kon al snel de conclusie worden getrokken: velen benutten een R. Maar laten we bij het begin beginnen. HF naar HH om hem los te kunnen maken van een schilderkwast. Deze laatste had echter i.v.m. nattigheid, die hij voorvoelde, verstek laten gaan. Hierdoor kon HH beschikken over die ochtend vers afgebakken broodjes.
Daarover misschien later meer. Al keuvelend kwam het startpunt dichterbij en na een korte aarzeling kon bij een wooncomplex de auto geparkeerd worden in de buurt van knooppunt nummer 56, zijnde het beoogde startpunt en tevens eindpunt.
Schoenenwissel, foto-apparaten gereed en zodoende kon de HF-auto in gezelschap van vele Fransozen van verschillende pluimage achtergelaten worden. HH las de route voor. Al snel kwamen we bij een gedeelte van het dorp Weelde, waar de weelde vooral bestond uit blaffende honden. Maar na punt 55 en een prachtige vrachtwagenparkeermogelijkheid mochten we bebossing in. Te aldaar doet men veel aan militair domein en niet aan dojauw. Bij een bankje vlak bij de grafheuvels ging HF alvast het hoekje om. HH bleef iets achter, waardoor de aanblik van een mooie slanke reemevrouw slechts aan HF was voorbehouden. Net als van de eekhoorn trouwens. Enigzins aangeslagen ging HH dan maar een grafheuvel op de foto zetten.
HH, zeker niet de lulligste, bood HF daarna een verblijf aan in een echte Malossi-caravan. Daar kon natuurlijk geen sprake van zijn, want de wandeling gaat voor. Daarom via de weg, die Geeneinde is, naar de Waskuil. Daar gebeurt vanalles, hoor. Huizenbouw, een hond, die door een hek blaft, onge-interesseerde paarden, ge-interesseerde paarden, kippen die een vliegopleiding zonder een goed resultaatsucces afronden en zweefvliegtuig.
Allemaal indrukken die zich binnen een tijdsbestek van pakweg 30 minuten bij de HH naar binnen kwamen. Daarna werden de HH bestoven door automobielen. Bij knooppunt 65 bleek, dat we op twee reguliere manieren bij 64 konden geraken. Dat we voor de langere weg kozen, legde ons geen windeieren. Diverse mooi vennen, al dan niet voorzien van luid kikkergekwaak, werden ons aangeboden. Tevens kregen we een groot formaat smokkelaarsklomp voorgeschoteld. Niet nieuw, maar nog steeds vermakelijk. In het weekend en op feestdagen bent u overigens hartelijk welkom bij K. Aeroclub. Vanaf punt 62 mochten we tot aan onze lunchpauze even heerlijk door mul zand en tegenwind. Het bankje was een verademing en hier konden de HH hun broodjes en water naar binnen halen. HF goudeerlijke broodjes van de Jumbo en HH de eerder genoemde en nu ook geroemde afgebakken broodjes. Vlak bij de schuur met een behoorlijk gat aan de zijkant (HH had wel een verklaring voor dat gat) vond de zelfde heer een prachtig metalen kleinood op de grond. Aangezien het op de paal veel beter tot haar recht kwam, werd het daarop gelegd. Ook al omdat de grote waterpartij op de achtergrond daar eigenlijk om vroeg. Na de gevaarlijke oversteek weer over mul zand. Links nog meer omheind watergebeuren.
Zelfs vanaf de grote houten vlonder konden we het geheel niets eens overzien. Vanaf Merksplas mochten we toen een stukje over de N132 lopen. Bijvoorbeeld langs de boerderijen genaamd de Bijenheide of St.-Isidorushoeve (dan natuurlijk wel Isidorus van Madrid). Maar vlak na de frituur Bels Lijntje linksaf en de rust van fietsende tegenliggers opzoeken. In juni mag er in Weelde gesnuffeld worden, maar dan wilden de HH niet op wachten en wandelden daarom door naar punt 59. Aldaar besloten we niet nogmaals 55 aan te doen, maar rechtstreeks naar de auto terug te lopen. Voldaan de schoentjes uit en op naar Nederland. Hadden we op de heenweg niet een uitnodigend bord gezien met de naam Biergrens? Best wel. Ach, zouden de HH een bezoek gaan brengen aan dit gebouw, waar enkele soorten bier te koop worden aangeboden?
Ach ja, het is nog vroeg en de wereld verkennen kan toch geen kwaad? Met smokkelwaar en al op naar de plek voor het wandelafsluitritueel. Dit maal weer eens met boeken. Men schonk ons HJ Weizen en Texels Springtij en samenwerking met bitterrrrrballen, nootjes (gemengd en ongepeld) en een amuse. De wandeling op zich was al een 8,5 waard en het geheel komt op een toppositie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten